Η κίνηση του παίκτη προς τη μπάλα (ή τον συμπαίκτη του κάτοχο), είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος που χρειάζεται εκμάθηση και εκπαίδευση στις αναπτυξιακές ηλικίες. Ουσιαστικά μιλάμε για την ‘’προσφορά’’ και το ξεμαρκάρισμα, δυο πολύ σημαντικές έννοιες για να μπορέσουμε να κρατήσουμε την κατοχή της μπάλας και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τελική ενέργεια. Στη μεσαία γραμμή και την επίθεση, η πίεση που ασκεί ο αντίπαλος και η μείωση των χώρων, αυξάνουν την πιθανότητα λάθους και η μπάλα χάνεται φυσικά πιο εύκολα. Η υποστήριξη του συμπαίκτη μας και η κίνηση προς τη μπάλα τον κατάλληλο χρόνο, μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε λίγο χρόνο σε σχέση με τον αμυνόμενο, για την επόμενη ενέργειά μας. Μεγάλη σημασία παίζουν σε αυτή την ενέργεια ο χρόνος (στιγμή) που θα κινηθεί ο παίκτης, ο χώρος (κάθετα ή πλάγια) που θα επιλέξει , ο τρόπος κίνησης (γωνία σώματος) και βέβαια η απόσταση από τον κάτοχο. Απαιτείται σωστή σκέψη, ώστε να υπάρχει η προϋπόθεση της πάσας από το συμπαίκτη, γιατί αν αυτός δεν έχει τη δυνατότητα, πρόκειται απλά για μια άσκοπη κίνηση. Ο παίκτης που προσφέρεται (ζητά τη μπάλα) πρέπει να αντιληφθεί πως ο συμπαίκτης του έχει τη δυνατότητα πάσας. Σημαντική παράμετρος είναι και η κίνηση προσποίησης, ώστε να δημιουργηθεί τελικά ο χώρος για να υποδεχτούμε τη μπάλα. Προσωπικά πιστεύω πως οι ηλικίες 12-16 είναι αυτές που θα πρέπει να δώσουμε έμφαση σε αυτό το στοιχείο ατομικής επιθετικής τακτικής. Παρακάτω θα δούμε πως μπορούμε να εκπαιδεύσουμε και να εξασκήσουμε αυτή την κίνηση, μέσα από ένα ενδεικτικό ασκησιολόγιο.

Άσκηση 1

Σε ομάδες των 4 παικτών 2 εκτελούν χρέη συμπαίκτη κατόχου της μπάλας και 2 προσφέρονται για την πάσα. Την στιγμή της κίνησης ο παίκτης, ειδοποιεί τον κάτοχο της μπάλας, λέγοντας τη λέξη ‘’πάσα’’ (επικοινωνία). Στη συνέχεια αλλάζει κατεύθυνση και παίρνει θέση για να το επαναλάβει με τον απέναντι συμπαίκτη. Πριν την κίνηση προσφοράς, ο παίκτης εκτελεί 1-2 βήματα πίσω (αντίθετη κίνηση-παραπλάνηση-δημιουργία χώρου). Χρόνος 1΄χ 4 επαναλήψεις με αλλαγή ρόλων κάθε φορά.

Αγωνιστική άσκηση που εξελίσσεται σε παιχνίδι, με βάση της θέσεις, τις κινήσεις και συνεργασίες του σχηματισμού 1-4-2-3-1. Όπως φαίνεται στο Σχ. 1, υπάρχουν συγκεκριμένοι χώροι και υποομάδες παικτών: Αριστερή και δεξιά πλευρά άμυνας και επίθεσης, στα 2 γηπεδάκια στις άκρες και  κεντρικοί αμυντικοί, φορ και επιθετικοί μέσοι στην περιοχή πέναλτι. 

Εισαγωγή:

Η έρευνα έχει σκοπό να αναλύσει τη σχέση που έχουν οι κερδισμένες μονομαχίες με το τελικό αποτέλεσμα σε αγώνες ποδοσφαίρου και να καταδείξει τη σημασία τους στη διαμόρφωσή του. Πόσο μπορεί να επηρεάσει ο συνολικός αριθμός των κερδισμένων ή χαμένων μονομαχιών την έκβαση ενός αγώνα; Η ατομική ικανότητα στο 1vs1, μπορεί να καθορίσει την συνολική αποτελεσματικότητα μιας ομάδας;  Η συμπεριφορά μιας ομάδας στις μονομαχίες, αντικατοπτρίζεται στο αποτέλεσμα των αγώνων της; Μπορεί η διαφορά στο σκορ/αποτέλεσμα ανά ημίχρονο, να εξηγηθεί από την διαφορετική ατομική/ομαδική αποτελεσματικότητα στις μονομαχίες; Πραγματοποιήθηκε στην αγωνιστική σεζόν 2021-22, σε αγώνες του πρωταθλήματος  Α΄ ερασιτεχνικής κατηγορίας στην Ε.Π.Σ. Χανίων.   Συγκεκριμένα αναλύθηκαν μέσω video 16 από τους 28 αγώνες του σωματείου Πανακρωτηριακός Α.Ο., στη σχέση του αριθμού των κερδισμένων μονομαχιών με το τελικό αποτέλεσμα, σε καταστάσεις εδάφους , εναέριες και τα κερδισμένα φάουλ που προέκυψαν από μονομαχίες 1vs1.

Κύριο μέρος

Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε είχε σαν βασικό προαπαιτούμενο την όσο γίνεται πιο αντικειμενική αναζήτηση αποτελεσμάτων. Τα παιχνίδια που αναλύθηκαν, επιλέχτηκαν με βάση μια σχετική δυναμικότητα μεταξύ των ομάδων, δηλαδή υπήρχε ο χαρακτήρας του ντέρμπι, με το αποτέλεσμα να μην θεωρείται εξαρχής δεδομένο. Επιλέχθηκαν ομάδες που τερμάτισαν είτε λίγο ψηλότερα, είτε λίγο χαμηλότερα στη βαθμολογία, καθώς και παιχνίδια με την ίδια ομάδα εντός και εκτός έδρας. Το γήπεδο χωρίστηκε σε 3 ζώνες (Αμυντικό- Μεσαίο- Επιθετικό τρίτο) και 3 κανάλια (Αριστερό- Μεσαίο- Δεξιό κανάλι) και οι μονομαχίες προσμετρήθηκαν ανά ημίχρονο και στο σύνολό τους. Με αυτό τον τρόπο, ένας ακόμα στόχος ήταν  να διερευνηθεί και η σχέση αλλαγής συμπεριφοράς/αποτελεσματικότητας στις μονομαχίες, σε αλλαγές του σκορ ανά ημίχρονο.

 Για να προσμετρηθούν οι μονομαχίες τέθηκαν μια σειρά από κανόνες και συγκεκριμένα:

Μονομαχίες εδάφους:

1.      Ο ένας ποδοσφαιριστής έχει υποχρεωτικά κατοχή μπάλας και προσπαθεί να προσπεράσει αντίπαλο

2.      Ο επιτιθέμενος  προσπερνά και συνεχίζει να έχει κατοχή μπάλας

3.      Ο αμυνόμενος ανακτά την μπάλα (κερδίζει κατοχή)

4.      Ο αμυνόμενος  έχει στόχο να απομακρύνει την μπάλα και το καταφέρνει (προβολή, τάκλιν).

5.      Και οι 2 ποδοσφαιριστές συμμετέχουν ξεκάθαρα στην διεκδίκηση (π.χ. ο επιτιθέμενος επιχειρεί προσπέραση-προσποίηση και ο αμυνόμενος διεκδικεί την μπάλα-δεν πιέζει απλά ή παρακολουθεί τον κάτοχο)

Μονομαχίες εναέριες:

1.      Συμμετέχουν και οι 2 στην διεκδίκηση της μπάλας, κάνοντας άλμα-κίνηση προς αυτή

2.      Είναι σε κοντινή απόσταση διεκδίκησης, που προέρχεται από αρχική τοποθέτηση προσωπικού μαρκαρίσματος ή διεκδικούν με ίσους όρους μια μπάλα που έρχεται από ψηλά.

Κερδισμένα φάουλ:

1.      Φάουλ που προήλθαν από τις καταστάσεις μονομαχιών που περιγράφονται παραπάνω, με αντικανονική χρήση ποδιού, χεριού ή σώματος του αμυνόμενου. Ξεκάθαρες σωματικές αντικανονικές παρεμβάσεις δηλαδή (π.χ. όχι χέρι σε σέντρα).

Γενικές παρατηρήσεις:

Το ποσοστό που αφορά το είδος της μονομαχίας (Εδάφους, Εναέριες, Φάουλ 1vs1) αποτυπώνεται στο παρακάτω γράφημα:

.

Σε ότι αφορά την περιοχή του γηπέδου (Αμυντική-Μεσαία-Επιθετική Ζώνη) που διεξήχθησαν οι μονομαχίες είχαμε: